Zoals beloofd: filmpje over Boelwerf, tis een schip in bestelling van de Zweedse scheepsbouwer Götaverken, ik neem aan dat jij kan uitvissen over welk schip het gaat, maar het moet een heel groot geweest zijn. Het filmpje is gemaakt door Remi Hauman mijn grootvader of zijn zus Marie-Louise Hauman. In 1957. mvg Remi Hauman
Uiteraard was ik kinderlijk gelukkig met het filmpje, zeker nu onze filmavond eraan kwam. Met het bouwnummer in de hand was het een makkie om meer te weten te komen over dit schip. Met veel liefde en mateloos respect voor het grootse verleden van de Boelwerf ging Op Stoapel indertijd (2008) van start om het verhaal van de Zaat levend te houden voor latere generaties. Daarbij kon een volledige beschrijving van alle schepen op Boel gebouwd, natuurlijk niet ontbreken. In het overzichtswerk Made in Belgium by Boelwerf vond de Kirribilli met bouwnummer 1337 een plaatsje op pagina 142.
Ik plooide natuurlijk ook even het internet open om te zien of er nog meer te vinden was omtrent dit vaartuig en zo kwam ik bij het tragische verhaal dat ik u hieronder zal vertellen. Omdat Remi me had toevertrouwd dat hij vroeger een groot liefhebber was van Dree Peremans’ illustere radioprogramma ‘Het einde van de wereld’, kwam de gedachte om de gebeurtenissen als luistervertelling op te voeren op onze filmavond.
Maar een verhaal komt nooit alleen en toen ik op een vergadering in de Stuurhut vertelde wat ik van plan was, zag ik één van onze bestuursleden met verhoogde aandacht luisteren. “De Kirribilli”, zei Jacques, “daar heb ik nog op gewerkt!”. Jacques Tollenaere kwam als jongeling op de scheepswerf waar hij eerst bij wijze van opleiding verschillende stielen van de scheepsbouw doorliep. Twee jaar lang stond hij opeenvolgend in de paswerkerij, blikslagerij en bij de afschrijvers. Ook stond hij een deel van die periode in het magazijn en ging hij als helper monteerder en buizenlegger aan boord. En zo werkte hij een tijdje op de Kirribilli, die even later als casco naar Zweden zou worden gesleept. Het was het laatste schip waarop Jacques werkte voor hij op de tekenkamer kwam (afdeling plaat en profiel).
“Ik moest er onderdeks knieën plaatsen aan boord”, vertelde Jacques, ”zware verbindingen tussen dek en wand.” Toen later Jacques de Kirribilli bij vertrek door de brug zag varen, dacht hij: “Daar was ik bijna verongelukt toen ik die zware knieën de ladder moest opdragen.”
Dank zij Jacques kunnen we nog een aantal foto’s delen van de Kirribilli bij zijn vertrek uit Temse.
Vanaf hier kan je genieten van de vrije tekstbewerking door Marc Hauman naar verschillende dagbladartikels.
Kirribilli – Copyright Shipspotting.com – Chris Howell