Op Stoapel bezoekt werven met geschiedenis
Op Stoapel organiseert elk jaar een uitstap voor haar leden. Dit jaar werd het een reis om duimen en vingers af te likken. Ten eerste: het strakke schema: Secretaris Paul Bertolo dirigeerde zijn troepen met zachte hand zodat we overal op tijd aankwamen en ook op tijd weer vertrokken. Een eerste pluim dus voor Paul. Maar ook inhoudelijk was alles top: twee historische werven, drie historische boten, en dan nog vrije tijd voor menig pint: een tweede pluim dus voor Paul. Nu nog de hoed vinden. Laat ons daarom alles chronologisch reconstrueren.
We schrijven zaterdag 19 maart: een grijze dag zonder veel wind en redelijke temperaturen, ideaal reis- en bezoekweer dus. Kwart voor negen waren al onze 51 reizigers paraat, wijlle weg met de bus via snelle autowegen richting Rotterdam. Onderweg lieten we de Brabantse Wal aan onze ogen voorbijgaan en zagen we veel sluizencomplexen. Na wat bochtenwerk zagen we de contouren van de Delft opdoemen, een gekelderd schietkraam van de Hollandse marine dat een begin van reconstructie meemaakt op de historische werf Rotterdams Welvaren. Na de obligate maar welkome koffie kon het in groepjesdelen beginnen en sloften we achter onze gidsen aan voor een bezoek aan de werf. Blikvanger zijn de spanten van de Delft, één van de vroegere oorlogsbodems van Nederland die vroeg een roemloos einde wachtte tijdens de slag van Kamperduin voor de Nederlandse kust in 1797. De reconstructie ervan is echter te duur geworden zodat enkel de opbouw nog herinnert aan het roemrijke waterverleden van Nederland. In de ateliers herinneren replieken, miniaturen, kanons (merk de nautische taal), gevonden voorwerpen, ankers, touwen, verder aan dit verleden.
Reconstructie De Delft met indrukwekkend Boegbeeld
Een laatste blik op de gouden leeuw (boegbeeld op het voorplecht van de Delft, en terug de bus in wurmen voor onze verdere tocht, nu naar Hellevoetsluis, de vroegere marinehaven, verder uitgebouwd door Napoleon (dichtbij vijand Engeland). Historisch Droogdok Jan Blanken is voorzien van een modern museum, annex verblijfzaal, waar we vergast worden op smakelijke broodjes. We kijken ook naar een paar leuke filmpjes over het droogdok en doen dan opnieuw aan groepjesdelen voor een bezoek aan de ingewanden van het droogdok en zijn ingenieus waterbevoorradingssysteem, compleet met “drijvende” sluisdeur. Het is niet enkel ingenieus, ook het metselwerk is behoorlijk indrukwekkend, hier en daar pieken kalkstalagtieten er doorheen.
Gemetselde ondergrondse watergangenstelsel van het droogdok
Er is nog tijd voor een bezoek, opnieuw netjes in groepen, aan een drietal historische boten. Ik vond vooral het pantserschip Buffel bizar. Het diende om andere schepen letterlijk de dieperik in te boren. Dus had het een twintig cm dikke ijzerlaag vooraan, kon het snel varen en was het wendbaar. Nederland had er drie van, maar ze kwamen in een vredesperiode en zijn nooit echt operatief geweest. Naderhand werd de Buffel omgebouwd tot een soort verblijfsboot voor leerling matrozen en nu kan je hem bezoeken. De achterste ruimtes voor de officieren zijn best “cosy”, in aangenaam groene tinten, stoelen met leder, eigen toiletten. De ingewanden van de Buffel zijn ingrijpend aangepast, maar je krijgt een goede indruk van wat zo’n pantserschip moet zijn geweest, klein, benepen, donker, gevaarlijk, technisch zelfs niet goed doordacht, want voorzien van voorladers, die moeilijk te manoeuvreren waren en bij gebruik voor de soldaten wel erg in de vuurlijn lagen…
‘Cosy’ ingerichte Officiersruimte van de Buffel
Enkele reizigers bezochten ook het lichtschip de Noordhinder dat zeer de moeite waard was.
De mijnenveger Bernisse kennen we al. Ooit gebouwd bij ons op Boelwerf begin jaren 50. Hij wordt varende gehouden door een enthousiaste groep vrijwilligers en dat kunnen wij alleen maar toejuichen. Een blij weerzien nadat ze op onze uitnodiging, inmiddels 5 jaar geleden, naar Temse waren afgezakt voor een overweldigend open-deur weekeinde tijdens ‘Temse in de wolken’.
Groepsfoto Op Stoapel op De Bernisse
De Bernisse aan de kade met 2 andere historiche boten (Noordhinder en Buffel) in Hellevoetsluis
En toen was er tijd voor vrije tijd, Belgische bieren proeven in gezellige Hellevoetse kroegen. Op de terugweg werd er gezongen op de achterbank. Anderen fantaseerden over de gloriedagen van de Hollandse vloot. Na de veilige terugtocht door onze chauffeur Albert nam iedereen afscheid van elkaar na een mooi gevulde dag. Paul, hier is je hoed met zeker tien pluimen op. Merci en doe zo voort, we zijn nieuwsgierig naar je volgende plannen.
Bedankt aan al one leden die weerom voor een volle bus gezorgd hebben, we hopen jullie allemaal terug te zien op onze volgende trip.
Theo Baeke
